Koken is al jaren een hobby van me en rond juni 2011 besluit ik er nu toch maar eens ‘’iets mee te doen’’. Klinkt weinig concreet, en dat was het ook, totdat ik op de website van Smink Culinair belandde. Zoals je dat soms kunt hebben, was ik meteen zeer enthousiast. Ik kon een filmpje bekijken van hoe de opleiding in z’n werk ging en zag leerlingen onder begeleiding van Rob koken, oesters openmaken, vlees plat slaan, etc. Hier stond een vakkundige kok die zijn vak écht graag wilde overbrengen.
Vooral dat praktijkgerichte sprak me heel erg aan, samen koken met andere liefhebbers en onder goede begeleiding. Er werd gemeld dat de opleiding ook bedoeld was voor ervaren hobbykoks, en niet alleen voor profi’s. Maarja, de opleiding zat boven Zwolle, en ik woon in Leiden….belachelijk, dat ging ik natuurlijk niet doen!
Maar het bleef kriebelen, dus toch maar eens bellen met Anita. Daar werd ik nog enthousiaster van. Zij suggereerde een keer te komen eten in het restaurant en dat deed ik. Zo kon ik de keuken zien, Rob spreken en ook de leerlingen van die avond. Die gaven misschien wel de doorslag, ze hadden het allemaal erg naar hun zin en de sfeer was ontspannen. Ik denk dat ik die avond misschien wel meer in de keuken was dan aan tafel in het restaurant, en mijn besluit was eigenlijk al genomen: ik ging het doen!
Vanaf januari 2012 reed ik 2 jaar lang elke week helemaal naar Nieuwleusen en ik heb een geweldige tijd gehad! Ongelooflijk wat we allemaal gekookt en gezien hebben: 48 keer een 3-gangen menu en vele bezoeken aan en van allerlei verschillende vakmensen:slagers, een visboer, aspergeteler, wijnkenner, etc. Rob is een kleurrijke leraar en tijdens de praktijk blijf ik tot het laatst onder de indruk over wat hij allemaal ziet (van meters afstand) en ruikt! Je water kookt. Er zit veel te weinig bloem bij die roux. Pas op, je saus gaat zo in de schift. Ik als chemicus vind dat soort dingen ook interessant vanuit de theorie en daar is ruim de ruimte voor.
Intussen loopt mijn ‘’uit de hand gelopen hobby’’ steeds verder uit de hand. Terwijl ik in eerste instantie denk gewoon het certificaat te halen (wat in feite betekent: op de lessen komen en je best doen) ga ik uiteindelijk toch voor het hele pakket: ik ga stage lopen in een restaurant en doe 2x examen, de laatste keer zelfs in m’n eentje tussen alleen maar professionele koks. Het gaat goed en binnen de tijd en ik voel me enorm trots! Ook de stage bevalt me uitstekend, zo anders dan thuis koken, maar ik voel me als een vis in het water.
Ik denk dat het belangrijkste dat ik geleerd heb van Rob is het zien van grote lijnen in het koken. Ik citeer: ‘’Als je een vis kunt pocheren, kun je ook een baksteen pocheren’’. Als je weet hoe je technieken toe moet passen, word je ook zelfverzekerder om nieuwe dingen te proberen en heb je steeds minder recepten nodig. Ik ben nu in het stadium dat ik bedenk wat ik graag wil koken (en eten ) en daar probeer ik dan zelf een gerecht voor te verzinnen. En als het mis gaat, begrijp ik meestal waarom!
Verder heb ik (uiteindelijk ) goed leren snijden en weet ik genoeg van de anatomie van beesten om zelf m’n vis te fileren en m’n kip te verdelen etc. Nu nog mijn laatste stage (net begonnen) en dan ben ik straks ‘’ineens’’ professioneel kok (raar maar waar)
Rob, enorm bedankt voor alles.